Magdalena Nowatkowska
Magdalena Nowatkowska, ur. 1982, absolwentka Instytutu Projektowania w Koszalinie, mgr sztuki, wieloletnia ilustratorka, projektantka graficzna, designerka wnętrz, mody i akcesoriów domowych.
Po latach eksperymentowania i obserwacji świata, w malarstwie swoim upraszcza to, co skomplikowane.
Pracuje jednocześnie w kilku cyklach. Porusza trudne, egzystencjalne tematy, podając je w uproszczonej, wypracowanej, prostej malarskiej formie.
Twórczość Magdaleny Nowatkowskiej:
Pierwszy cykl, który powstał z początkiem pandemii nosi tytuł „Dystans”. To seria obrazów o emocjach, interakcjach międzyludzkich, o energii, o strachu i reakcjach na niezrozumiałe, obce, sprzeczne komunikaty. O ich wpływie na zachowanie człowieka. To cykl o ludziach.. Graficznie uproszczone, geometryczne formy zdają się na siebie oddziaływać. Izolować, lewitować, kolonizować z małych lub większych grupach. To analiza wibracji międzyludzkich, w różnych kontekstach i przestrzeniach i okolicznościach.
W cyklu „Granice” bada sens i bezsens ich istnienia. Jest odpowiedzią na nieprzewidywalne zjawiska. Zapoczątkowany został dokładnie w czasie niepokojących raportów o wojnie. To opowieść o tym, co widzi, czuje i obserwuje artystka. To studium relacji między ludźmi. O tym, co wywołuje czas strachu, niepewności. O tym ile można… To zapis interakcji między nimi, tego co gdzieś pomiędzy światem pokoju a światem totalnego chaosu.
To seria o emocjach. O pokonywaniu przeszkód. O możliwościach i ich braku. O sile i bezsilności. O władzy. O bliskości. O relacjach. Tęsknocie. O granicach. O sensie i bezsensie ich istnienia. O ludziach. Krótko mówiąc.
Postać ludzka sprowadzona została tu do prostych figuratywnych form, do maksymalnie uproszczonych znaków, z zaznaczeniem oka jako elementu dominująco, widocznie przerysowanego.
Cykl jest próbą zgłębienia się w fundamentalne pytania dotyczące istnienia, sensu i złożoności ludzkiego doświadczenia, ludzkiej odporności i zdolności do pokonywania przeszkód, sprzeczności. Tego, co definiuje nas jako jednostki i jako społeczeństwo. To manifest o tym, że, duch ludzki jest nieograniczony w swoim potencjale i odporności.
Trzeci cykl to „Bezwymiar - Kompozycje Geometryczne”. Jest to płynne przejście z serii „Granice” do jeszcze większych uproszczeń. Sprowadzenie prostych, lecz wciąż figuratywnych form z cyklu poprzedniego do abstrakcyjnych układów geometrycznych. Cykl jest studium nad potencjałem minimalizmu.To artystyczny komentarz do tego, co już było.
Cykl „Horyzonty”, to seria dzieł inspirowanych prostymi kadrami z życia, w przestrzeni publicznej, architekturze, urbanistyce. Dzieła w tym cyklu charakteryzują się prostotą formy. Tu eksperymentuje się z linią horyzontu, która symbolizuje granicę między ziemią a niebem, między przestrzeniami, obiektami. To metafora granicy między przeszłością a przyszłością.
Zastosowanie czystych minimalistycznych form, korelacja między poszczególnymi płaszczyznami, zachęcają do refleksji nad kolorem, kształtem, kompozycją i czasem.
Najnowszy cykl malarski „Obrazy zapożyczone”, to cykl minimalistycznych abstrakcji. To przechwycone istniejące już obrazy w przestrzeni, jakie wypatruje artystka. Zapis skrawków tego, co nas otacza. To wąskie kadry szerokiej perspektywy życia.
To pamiętnik ciekawych okoliczności, zapis magii ulotnych chwil.
Te obrazy są ukłonem w stronę przypadku, inspiracji i nieoczekiwanego piękna, znajdowanego w najmniej spodziewanych miejscach, momentach i okolicznościach. Dostępnego dla wszystkich, na wyciągnięcie ręki, w najbliższej przestrzeni publicznej, być może tuż za rogiem.
To próba docenienia drobnych rzeczy, unikalności codziennego życia, które umyka często naszej uwadze. A przecież wystarczy na chwilę się zatrzymać i spojrzeć, by prawie na pewno coś dostrzec…